Gisteren met het ganse gezin de mooiste kerstboom uitgezocht. Mèn mèn, wat zijn die dingen duur zeg. Las in de krant iets over een kerstboom huren. Volgend jaar die mogelijkheid eens serieus onderzoeken. Overigens hadden we voor de kerstboom-expeditie maar liefst twee auto’s nodig: anders kon de kerstboom niet mee terug. Of we moesten onze kinderen achterlaten. En dat doe je natuurlijk niet…
Vanochtend samen met David de boom versierd. Bij het ophangen van de slingers vroeg hij wie er jarig was. “Nou ja, eigenlijk niemand precies. Hoewel, we vieren met Kerst dat baby Jezus is geboren. Dus eigenlijk is die jarig en daarom hangen we slingers in de boom.”
“Oh, haarohóm?” (hij kan de W nog niet goed uitspreken)
“Nou dat vinden we mooi.”
“Baby Jeesuss is kijt, he mama? Komt papa Joosuh ook op teesje?” (feestje, maar dat snappen jullie wel)
“Ja hoor.”
“En de ezel? En de koningen? En de herlers?”(herders dus he mensen, zo moeilijk praat ie nu ook weer niet)
“Ja hoor, allemaal. Gezellig he?”
“Ja. Lang zal die leefuh, in de gorrriaaa, in de gorrriaa, hieperdepiep hoeraaaaah!” Hij klapt in zijn handen en sommeert mij de volgende bal op te hangen. “Daar moet ie”. Om vervolgens het ding weer uit de boom te sjorren.
Gelukkig hangen we dit jaar alleen maar hufter-proofe kerstversiering erin, want al dat glimspul werkt als een magneet op m. Ben benieuwd hoeveel ballen er op onverklaarbare wijze zullen verdwijnen.
Wellicht komen we dan Jezus ook weer tegen (want is nog steeds kwijt, zoals David terecht opmerkte). Wij zoeken iedere ochtend nog steeds trouw naar het Kerstkind. Maar t wil maar niet te voorschijn komen. Vanochtend zelfs de stofzuigerzak open geknipt, maar ook daar zat ie niet in. Eigenwijs kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten