maandag 26 januari 2009

Kinder-autopech

Na een brakke nacht (7x je bed uit vind ik althans een nominatie waardig), leek het vanochtend weer wat beter te gaan met het mannetje. Beetje zingen (ja, een klein beetje, maar toch), beetje eten en een beetje drinken. Ook kon-ie weer een beetje spelen in plaats van hangen.

Om de virus-load wat te verdunnen, maakten we een ommetje naar de C1000. Ging best goed. David wilde zelfs in zo’n kinderauto-ding. U weet wel, van die zeeziek-makende apparaten, bij voorkeur vermomd als politieauto of helikopter waaruit kinder-lok-deuntjes schallen. Voorzien van knipperende lampjes als schele ogen en gebrandmerkt door sigarettenpeuken. Inclusief een ranzige laag achtergebleven kinderkots vermengd met opgedroogde cola (hoe naïef, t is vast bier of breezer-meuk) en modderschoenen van hangjeugd. Als u kinderen heeft, weet u ongetwijfeld wat ik bedoel: ze staan als hindernis bij de ingang van de supermarkt opgesteld om domme ouders geld afhandig te maken.

David heeft die dingen dus ontdekt. Ik had me er al een jaar onderuit weten te kletsen en ze slinks weten te omzeilen. In een vlaag van zwangerschaps-verstandsverbijstering heb ik een paar maanden geleden helaas het onderspit gedolven. Maar dan wel met een pedagogische deal: alleen na het winkelen mag David erin zitten, mits hij goed heeft geluisterd (of geholpen, what ever…). En hij moet doen alsof, want – hoe kan dat toch – die dingen zijn altijd stuk.

Met een beetje mazzel is het voertuig bij het verlaten van de winkel namelijk al bezet door een mini-hooligan die zijn moeder de Eland-proef laat zien. En ja, dan gaat het – helaas pindakaas – niet door. Volgende keer beter. Gelukkig zo ook vanochtend.

Thuisgekomen bleek trouwens de expeditie naar de C1000 iets te veel voor het mannetje te zijn geweest. Middagslaapje gemengd met nare dromen en ’s middags weer hangen op de bank. Wel met iets meer praatjes, dat wel. Net 39,5. Weer een paracetamolletje erin en hopen op een goede nacht. t Zal mij benieuwen: nu al 3x naar boven gerend wegens nare dromen…

Geen opmerkingen: