Wekker

3.30 uur: [Snik] Mamá, maaamááá. [nog meer snik] Mijn deken is niet goed.
Half slapend sta ik op en wandel zo loom mogelijk naar de kamer naast ons. Een deken goed doen. OK. Ik stel mijn hersens weer in op slapen. Mama, waar is kikker? Shit. Een deken goed leggen en snel weer in bed duiken om verder te slapen, is nog te doen. Maar om een knuffel te zoeken, moet ik toch nét iets wakkerder worden. Na even graaien vind ik de gedeserteerde kikker, ergens aan zijn voeteneind. Weltrusten jochie, tot morgen.

3.45 uur: Wat maakt die jongen een lawaai als-ie in slaap valt, zeg.
Luid hmm-hmm-hmm-geluiden makend en met zijn hoofd heen en weer wiegend, ligt David in bed. Doet-ie al sinds-ie een maand of 4 is. Dat wiegen is niet zo erg, maar die geluiden… Die worden steeds harder naar mate hij ouder wordt en meer stemvolume krijgt.

Ik kan er niet van slapen, ook al lig ik met mijn hoofd diep weggedoken onder mijn deken en mijn kussen. Toch irritant eigenlijk, dat ik sinds de geboorte van Danaë weer ben uitgerust met een ultrafijn afgestelde geluidjes-radar… Niet altijd even handig. Eens even aan ‘m vragen of t ook zonder geluid kan.

7.50 uur: [Snik] Mamá… Mijn deken is niet goed.
Djiezus, alweer? t Is vast nog midden in de nacht zeg, hartstikke donker, de regen valt op de ramen. Iedereen – behalve David – nog in diepe rust. Vastberaden om zo snel mogelijk mijn bed weer in te duiken, schuifel ik met één oog op de wekker van huisgenoot E. naar de kamer van David.
Wáááát? 10 voor 8 al? Hoe kan dat nou? Is de wekker kapot ofzo? Aaargh, daar gaat (voor de zoveelste keer) onze zorgvuldig opgestelde doordeweekse-ochtend-ritueel-planning-en-taakverdeling.