Hangen in de tijd

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik blijf altijd een beetje hangen. Hangen in de oude tijd bedoel ik. Moet altijd minstens een hele dag bijkomen van dat ene uurtje.
In tegenstelling tot wat ik zou verwachten, loopt mijn lieftallige huisgenoot E. eigenlijk de avond tevoren al op de zaken vooruit. Ja, dan wel. Zet z’n wekker op de nieuwe tijd, en foetert nog even over het feit dat hij een uur korter kan slapen vannacht.

Dat tijdverschil tussen ons, maakt dat we vandaag een ingewikkeld dagje samen hadden. Alsof we in verschillende tijdszones leefden zeg maar. Terwijl ik alle voeder- en slaaptijden doorrekende vanuit de oude tijd, praatte huisgenoot in tegenwoordige tijd. Dat laatste is dan wel weer logisch inderdaad. Maar toch leverde het nogal wat spraakverwarringen op.

Ondanks het weigeren van haar 23-uur-fles, werd Danaë namelijk ‘gewoon’ om kwart voor 8 wakker. Ehm, kwart voor 9. En met een lekker temperatuurtje: 37-nog-wat.
Haar broer werd pas na 8 – ehm 9 – uur wakker. We maakten er een lekkere langzame zondagochtend van, met een laat ontbijt enzo. En toen was de ochtend voorbij voordat we er erg in hadden. Volgens de zomertijd dan. Volgens mijn wintertijd waren we gewoon wat aan de late kant.

Lunch om 12, 1 of 2 uur? Peuter naar bed sturen terwijl hij er nèt uit was? Om nog iets van deze dag te maken, sloegen we de lunch en de middagdut maar over. En besloten tot een lekkere boswandeling.

Dat Danaë inmiddels weer ruim 39 graden koorts had, maar verder uitermate vrolijk was, mocht de pret niet drukken. Frisse lucht, dat doet een mens goed. En inderdaad, bij terugkomst was mevrouw weer van normale temperatuur. En nog steeds hartstikke vrolijk.

Thuisgekomen waren we nog steeds collectief in de war over de juiste tijd. Veel te licht om al te gaan koken. Veel te licht om naar bed te gaan. Maar ja, de zomertijd is keihard. En dus gaan we morgen lekker verder met het finetunen der kinderen op de juiste tijd.