zondag 3 mei 2009

Hoop aan de horizon

Heel blij word ik daarvan. Hoop. Aan de horizon. Zeker als het om dit onderwerp gaat.
Ik bedoel, David zit al maanden 's avonds braaf op zijn potje. Soms komt er een plas. Hulde en Hoera! Soms ook niet. Ach, is de plas op? We moedigen hem uiteraard aan om vaker op deze troon plaats te nemen. Nuffig antwoordt hij dan Nee, daar heb ik geen zin voor.

Goed. Dat kan natuurlijk. Dat hij daar geen zin in heeft. Kalm blijven. Vooral niet aandringen, want voor je 't weet traineert hij de boel op dat vlak. En dan duurt het nóg langer.
Maar, onder ons gezegd en gezwegen: ik kan hem ondertussen die luiers wel uitkijken. Ik heb visioenen van incontinentieluiers. Niet dat David zo groot is. In tegendeel. Hij valt nog net niet uit zijn groeicurve. Maar toch.

Sinds een paar dagen gloort er dus hoop aan de horizon. Nee. Nog geen hoop in de pot, helaas. Mama, ik heb een plasje in mijn luier gedaan, glundert hij sindskort regelmatig.
Goed zo jongen! Zou het trouwens een goed idee zijn om die plasjes in het potje te doen? Maar nee. Daar heeft-ie dan weer geen zin voor.

En, oh victorie, hij legt plotseling interesse voor de grote wc aan de dag. Hij wilde eergisteren wel even proberen, met de kinner-bil. Kinderbril, heel goed.
Mama, wel goed vasthouden hoor. Anders val ik erin, zei hij wat huiverig.
Tuurlijk schat. Maar ik denk niet dat jij daar doorheen past. Kijk maar.
Oja, concludeerde hij. Nadat hij zijn zetel aan een wetenschappelijke zit-test had onderworpen.

En dan gisteren. In een vol café.
Hij trekt aan mijn broekspijp en meldt zo-uit-het-niets dat hij op de wc een plas wil doen. Ook zonder kinderbril? Ja, óók zonder.
Ik liet acuut mijn drankje in de steek om ons naar een 'zekere plaats' te spoeden. Naar het gehandicapten toilet. Ja zeg. Ik ga niet in een hernia-houding mijn kind op een toilet vasthouden als dat niet hoeft.
Beetje rust en ruimte is goed voor de ontspanning. Straks valt-ie met zijn witte kadetjes wél door de toiletpot heen. En dan piest-ie van de weromstuit never nooit niet meer in een wc.
Dus beste mevrouw die op de deur klopte, als u meeleest: beetje compassie zeg. Het kind zat voor 't eerst van zijn leven op een grote vreemde wc. En zónder kinner-bil. Mind that. Is het dan zo nodig om met uw vinnige geklop de druk op te voeren? Acuut gingen de sluizen van zijn blaas weer dicht. En bedankt.

Maar gelukkig was daar vanmiddag een nieuw hoogtepunt: een échte plas op een échte wc.
Apetrots was hij.
Helaas werd deze voorstelling vanavond niet herhaald. Nee. De plas had geen zin, vertelde onze theaterdirecteur.

Ach. Tegen de tijd dat hij 18 is, zal-ie wel zindelijk zijn.
Toch?
Tóch??

5 opmerkingen:

Cisca zei

Nou ja, wie klopt er nou op de deur? In een café. Tsss. Het moet niet gekker worden zeg.

prutsen zei

En ineens, van de ene op de andere dag zal het hem lukken en zal hij zijn luiers vies vinden. En dat kan heel snel gaan.

Linda zei

Ah ja joh.
IK ken genoeg 3-jarige die nog geeneens op een potje willen.
Die zullen ook allemaal wel zindelijk zijn bij 18.

En op een invalide-wc-deur kloppen? Wat heeft dat nou weer voor zin? Hold your horses mevrouw !
Zag ze jullie naar binnen gaan en vond ze het not done of zou ze heul nodig hebben gemoeten?

Toaske zei

Onze kleine dame is overdag dus nu een dik jaar zindelijk (op een paar kleine ongelukjes na). Het 's nachts zindelijk worden wordt nu geoefend. Over twee weken is ze vier, hopelijk is het voor die tijd gelukt! Nog niet gedacht aan belonen met stickers of zo? Kan stimulerend werken.

MaMarije zei

@Cisca: vond het ook redelijk irritant, ja.

@prutsen: snel gaan? Oh, ik hoop het zo!

@Linda: Geen idee wat het mensch bezielde. De babyverschoonruimte was ook toevallig in het gehandicaptentoilet. Dus 'not done' lijkt me niet aan de orde. Maar wie weet wist ze dat niet...


@Toaske: Hebben we inderdaad aangedacht, maar stickertruck wordt momenteel nog steeds ingezet ten behoeve van onze nachtrust ;-)