maandag 8 juni 2009

Tieten van melk en honing

Stiekem benijd ik ze een beetje.
Van die moeders die borstvoeding geven. Of die er na een mooie tijd een punt achter zetten.
Dat had ik namelijk zelf ook graag gewild. Het lijkt me namelijk zo'n mooie ervaring, zelf je eigen kind voeden. Met je eigen lijf. Zoals het eigenlijk gewoon bedoeld is. Tieten van melk en honing, zeg maar.

Maar tot twee keer toe blijk ik ze niet te hebben. Die tieten. Ja, de equipment heb ik wel. Alleen, als het erop aan komt, doen ze het niet zo goed.
En waarom, vraag ik mij dan af. Waarom groeien die dingen dan tijdens mijn zwangerschap met meer dan een cupmaat? Heel veelbelovend, vond ik. En huisgenoot ook.

Maar helaas. De sluizen naar het hemelse witte goud wilden niet wagenwijd open gaan. Al gooiden we er de koning onder de kolfapparaten er tegenaan. Dubbelloops, compleet instelbaar, de hele mikmak. But no. Ze weigerden fatsoenlijk aan de praat te raken.

Een kraamverzorgster zei nog dat ik er zo mee bezig was. Met die tieten.
Ja sorry. Lijkt me nog al lastig om er níet mee bezig te zijn: kind om de 3 uur eten en moeder om de 2 uur aan de melkmachine. Doodmoe werd ik ervan. En da's dan weer niet zo bevorderlijk voor de melkproductie. Ergo: neerwaardse spiraal.

En een kind moet groeien nietwaar? Dus gingen ze aan de fles. En ik ook.
Huisgenoot helemaal blij dat hij na een ruime week óók eindelijk eens zijn dochter van voedsel kon voorzien.
Da's dan weer één van de voordelen. Hij de late fles, ik in coma.

Op zich heb ik, zeker de 2e keer, vrede met de beslissing om niet nog weken aan te klooien met tieten en flessen. Maar te kiezen voor duidelijkheid en gezelligheid voor iedereen.
En tóch blijft het altijd een beetje knagen.

Ok. Waarom ik dit allemaal vertel?
Omdat loggen therapeutisch is. En omdat ik eigenlijk gewoon jaloers ben. Jaloers op de tieten van Cisca. En op de tieten van ál die andere moeders die slagroom geven.
Ach, wie weet. Ooit. Bij nummer 3. Naja, wat schrijf ik nou?

8 opmerkingen:

Cisca zei

Haha, gek mens.
Volgens mij is er nog nooit iemand jaloers geweest op mijn tieten...

prutsen zei

Ja, ik ben ook jaloers op die moeders bij wie het vanzelf gaat. Bij Grote Pruts ging het goed, maar bij Kleine Pruts... Tjongejonge, wat een miserie! Uiteindelijk heeft ze meer dan 4 maanden uitsluitend mamamelk gekregen. Maar ik kan niet echt zeggen dat het een plezierige ervaring was. Lees hier maar eens: http://prutsen.wordpress.com/2009/04/23/bye-bye-borstvoeding/

Mrs. T. zei

Ik was het van plan, borstvoeding geven, maar het werkte gewoon helemaal niet. Dus oudste kreeg flesvoeding en ik vond dat toch ook wel relaxed. Kon ik gaan en staan waar ik wilde en zagen we precies wat er in ging.
Bij jongste ben ik er niet eens meer aan begonnen. De zwangerschap had me meer dan genoeg kruim gekost.

MaMarije zei

@Cisca: ach, wat leuk... Dan ben ik de eerste ;-)

@prutsen: dat vind ik dan ook weer knap, zo volhouden. Ik geloof dat ik ermee gekapt was als ze alleen maar kon/wilde flessen. Ik zeg: ar ie es pie ie sie tie.

@Toaske: ik dacht bij nr2, nieuwe rondes, nieuwe kansen. En vooral de eerste dagen leek dat écht zo te zijn.

Door zei

Joehoe, een nummer drie in de planning!

MaMarije zei

@Door: in de zou-het-leuk-zijn-als?-planning inderdaad. Niet in de buik... Pfoei, want dat zwanger zijn is nou niet echt mijn hobby.

Krista zei

idd wat schrijf JIJ nou???
Overigens: hoe is het met de heupjes van nr. 2?

hutsefluts zei

En dan heb je van die tieten die wel werken maar dan heb je een kind dat geen borstvoeding wil. Zul je altijd zien. Hier gingen we dus na 7 weken aan de fles. Kind groeide, ik overstroomde niet meer! Ach ja, misschien, ooit, de volgende keer beter...