Hóe doen ze dat? Hebben ze een ingebouwde timer ofzo? Die zowel op elkaar als op 'haast' is afgestemd?
Over een week of 3-4 - neem me niet kwalijk, ik houd het niet helemaal strak bij - gaan we op vakantie.
Naar t grote buitenland. En dan heb je een paspoort nodig. Of althans iets waarmee je je kinders legaal over de grens kunt krijgen.
Zus heeft nog geen officieel grensoverschrijdend bewijs van bestaan, dus dat moest nog geregeld.
Om deze taferelen te voorkomen, stond vanochtend tussen twee dutjes een tripje naar het stadhuis op het programma. En wel met de bus. Want daar 'zeurt' Peuter al tijden over.
Bussen, zoals u wellicht weet, vertrekken slechts op bepaalde tijden. Of doen in ieder geval een poging daartoe.
Nu is het volgens mij zo dat de combinatie beperkte-vertrektijden-twee-kinderen geen heel goede is. Althans, niet in combinatie met mijn kinderen.
Efficiënt als ik ben (goed, vandaag dan even wel) organiseer ik alle benodigdheden voor bijschrijving ruim voor vertrektijd. Beide paspoorten, toestemmingsverklaring compleet ingevuld én ondertekend door Huisgenoot - gelooft u mij, dat is door schade en schande wijzer worden - , pasfoto's van mevrouw weer gevonden.
En natuurlijk al vanaf het opstaan consequent toewerken naar het vertrekmoment.
Vooruit plannen van slaapjes, fruithapjes, chocomelk en koekjes en slagvaardig iedere kink in de kabel van het halen van de gewenste vertrektijd afwendend.
Kijk, uiteraard calculeer ik tijd in voor 'onverwachte gebeurtenissen'.
Zoals schoenen die opeens spoorloos verdwenen lijken te zijn. Of een peuter die eerst zes rondjes om de tafel moet rennen alvorens hij zijn tanden laat poetsen. Een bepaalde knuffel die mee moet en zich onder het bed heeft verschanst.
Een plas die eruit moet (vindt moeder). Of toch niet (vindt Peuter). Wel. Echt niet.
Een buurman die aanbelt voor een sinaasappelpers. Mensen, écht. Niks onoorbaars. Er moest gewoon een taart gebakken.
En natuurlijk reken ik altijd - zo motherlike - op die ene obligate kakluier. Die maar niet kwam.
En toen had ik eigenlijk onraad moeten ruiken. Maar dat gebeurde dus niet, want die kakluier kwam maar niet.
Tot 5 minuten voor vertrek. Van de bus wel te verstaan.
Want. Waarom. Waa-rom. Doen die kinderen júist dan aan synchroon kakken? En dan ook zo, vanuit het niets, geen enkele aanleiding toe, geen tandjes onderweg etc., allebei tot aan hun ellebogen?
3 opmerkingen:
De spanning... denk ik... Het moet de spanning zijn... Toch? Gewoon moeder pesten is het vast niet... ze zijn zó lief! Toch? ...Ja, het is de spanning...
Whahahahahahahahahahaaaaa!!!!!!!!!
Ik ligt echt helemaal in een deuk!
Klinkt alsof je de bus dus alsnog grandioos gemist hebt??
Als het op een ander gebeurt is het heel erg grappig. Heb je de bus nog gehaald?
Een reactie posten