Met een boel voldoening en spierpijn als resultaat.
Het kinderdagverblijf van onze bloedjes heeft namelijk eindelijk besloten om de betonnen luchtplaats om te toveren tot een fijne ontdektuin.
Iets dat ik alleen maar kan toe juichen. Want zeg nou zelf, hoeveel valt er te ontdekken aan een flink aantal vierkante meter stoeptegels en een zandbak die na 1 regenbui zo blank staat dat je er een duikdiploma voor nodig hebt om 'm te betreden?
Een ontdektuin dus.
Van natuurlijke materialen. En hergebruikte materialen. Dus van die stoeptegels is een muurtje gemetseld. En de betonnen zit-sta-in-de-weg-dingen liggen nu schuin in de waterloop van een rivierbedding-achtig iets. Die de kinderen straks zelf met een prettige drukknop met water kunnen laten 'vol' lopen.
Nahgoed.
De hovenier is al een week of 2 aan het werk met de grove dingen. De kinderen kunnen dus ook al een week of 2 niet naar buiten. Tja, je moet er íets voor over hebben. En gister was het tijd om met een groepje ouders de tuin bijna-af te maken.
En ja, dat vind ik leuk hè? Fijn concreet aan de slag. Geen oeverloos gezwets, maar gewoon vuile handen maken.
Terwijl de ene ouder doornloze braamstruiken (ja, ze denken echt aan álles) en andere 'hufter-proofe' planten plantte, groef een stel andere ouders de haag langs het saaie ijzeren hek.
En wat deed ik? Ik vlocht samen met een moeder een schutting van wilgentakken. Om een lelleke container uit het zicht te krijgen. Een beetje á la deze.
Zeer therapeutisch en een gratis work-out. En heulemaal niet moeilijk, mensen. En nog mooi ook. Weer eens wat anders dan de prefab-schuttingen die je in iedere achtertuin aanstaren.
De in-het-dagelijks-leven-vergadertijger-vaders hadden inmiddels het kind in zichzelf hervonden, en samen met de normaal-gesproken-krijg-ik-van-werken-nooit-vieze-handen-moeders bouwden ze het ene wilgentunneltje na het andere.
En een hut, mensen. Een echte hut, maakten we. Niks plastieks, maar van wilgentakken. En ook weer zó simpel. Een hut waar de juf niet in kan. Want dat is pas gaaf. Een tuin waarin je je kunt verstoppen.
Dinsdag of woensdag komt het gras erin, en dan is het bijna af. Dan mogen de kinderen weer de tuin in.
Echt, ik kan niet wachten om er in te spelen. Eh, te werken.
Oja. We zoeken nog een eikenklimboom. Voor in de zandbak.
Dus gaat u uw dikke oude eik rooien? Laat dan even een berichtje achter. Wie weet maakt u dan een heleboel kinderen gelukkig.