Decisions, decisions...
Moeilijkmoeilijkmoeilijk...
Kijk. Waar het dus eigenlijk al een tijdje hier in huis om gaat... is dat we - bijna nog met de jetlag in de benen - ontzettend gevallen zijn voor een huis.
Niet ons eigen huis, nee. Dat was bij thuiskomt na lange tijd afwezigheid wel duidelijk.
Maar een nieuwbouwhuis.
Zo'n huis in een gelikte brochure met van die prachtige artist-impresion-plaatjes.
Zo'n huis aan een straat waar nu nog heel idyllisch alleen maar zonnebloemen bloeien.
Kijk. Deze plek.
Ja. Prachtige hè...
Vinden wij ook. Wonen daar waar ooit zonnebloemen stonden.
Maar goed.
Zo'n nieuwbouwhuis is natuurlijk niet gratis. Ook niet tijdens een kredietcrisis.
En what's more important, we hebben al een huis.
Dat moet dan natuurlijk verkocht.
En liefst voor een beetje fijn bedrag. Overwaarde hoeft niet eens.
Maar gewoon, 'budgetair neutraal' zeg maar.
En dáár zit dus de crux, lieve mensen.
Wat het is dus kredietcrisis. En als we ons huis 2 jaar geleden hadden verkocht
- maar dat deden we dus niet want toen baarde ik nèt toevallig het liefste meisje ooit -, dan waren we bij verkoop na aftrek van hypotheek en makelaarskosten keurig rond de '0 euro' uitgekomen.
U raadt het al: nu dus waarschijnlijk niet.
Het college van wijze onafhankelijke (lees: niet aan het nieuwbouwproject verbonden) makelaars schat namelijk in dat we dit huis met verlies gaan verlaten, als we het Te-Koop-bord in de tuin zullen zetten.
Om maar niet te zwijgen over de weinig positieve verhalen over de huizenmarkt. Eén op de drie huizen schijnt al meer dan een jaar te koop te staan... (en daarentegen twee op de drie dus niet, het ligt er maar aan hoe je ernaar kijkt).
Tja.
En wat is dan wijsheid hè?
Eerst verkopen en dan een nieuw huis kopen is niet echt een optie bij nieuwbouw.
Wachten totdat 'de markt' (whatever that may be) beter wordt?
Dan voeren we over twee jaar dezelfde discussie waarschijnlijk opnieuw. Want ons huis is dan misschien wel iets meer waard geworden zodat de hypotheek er makkelijk uit kan, maar de nieuw te bouwen huizen zullen dan ook waarschijnlijk navenant duurder zijn...
Of zullen we gewoon de sprong in het diepe wagen?
Ik bedoel als iedereen - wat (ver)huizen betreft - weer gewoon doet wat-ie zo'n jaar of twee geleden van plan was, dan valt alles vast wel mee...
En hé, wie wil nou niet tussen de zonnebloemen wonen?