woensdag 26 januari 2011

Een middagje BSO

Omdat David de laatste tijd niet naar school wil, of in ieder geval thuis laat merken dat hij weinig zin heeft in school, begonnen we een onderzoekje om te achterhalen waar het aan zou kunnen liggen.
Te beginnen bij de BSO. Daar is-ie tenslotte 3 middagen per week. Best veel eigenlijk. En best vermoeiend ook. Maar gelukkig heeft-ie Juf S.
En zij tekende het volgende op: een middagje BSO
Gezien het onderstaande verhaal zal zijn geen-zin wel niet aan de BSO liggen...


We halen David op bij de M.. Hij komt blij aanlopen als hij ons ziet en zegt gedag.
Tijdens het lopen naar de W. loopt hij samen met Q. David vertelt onderweg en loopt goed mee. Ondertussen springt hij op de lijntjes van de tegels.


Op de W. weet David goed wat er verwacht wordt. Hij gaat spelen en komt tijdens het drinken in het groepje zitten. Vandaag hebben we een feestje: David zingt zachtjes mee en kijkt naar de andere kinderen. Hij smult van zijn cakeje en vertelt nog even hoe lekker hij het vindt.


Daarna mag David vrij spelen. Hij blijft in de speelruimte en vraagt of één van de grote jongens een vliegtuigje voor hem wil vouwen. Hij gooit zijn vliegtuig door de ruimte en vraagt mij iedere keer om te kijken.
Q. komt ook boven spelen en samen spelen ze met de achtbaan, klimmen op de glijbaan en duikelen op het kleedje. Ze bedenken een baan voor het vliegtuig over de glijbaan.


Er staat ook muziek aan in de ruimte. "Laten we gaan dansen!" roept David. Hij beweegt een paar keer heen en weer, maar interesseert zich dan toch vooral in de knopjes op de radio. Daarna rent hij door de ruimte en gooit zijn vliegtuig: "Juf, kijk eens!"


De grote jongens beginnen een zelf verzonnen politiespel. David wil graag meedoen. 
Hij rent met ze mee en roept "Ik ben ook politie!". De anderen lachen en laten hem meedoen. 
David pakt een plastic stofzuiger en gaat achter de boeven aan. Hij richt de slang op de jongens en roept met een heel serieus gezicht: "Ik ga jullie opruimen!"
Daarna komt hij met zijn armen om de stofzuiger geklemt naar mij toe: "Yes, ik heb de stofzuiger gered!".
Er doen ook nog een paar meisjes mee. David stelt voor om verstoppertje te doen, maar gaat dan toch maar de boeven opzuigen...


David speelt vrij op de BSO. Hij weet waar het speelgoed ligt en pakt het ook. 
Hij speelt samen met andere kinderen: dezelfde leeftijd of ouder. 
David houdt altijd een lijntje met de leidsters, door te laten zien wat hij doet of het - al huppelend op zijn tenen - te komen vertellen.


Al met al een vrolijk ventje, vol enthousiasme op de BSO. We zien hem graag!


Aldus de allerliefste BSO-juf, juf S.
En ach, wat vreselijk jammer dat ze nu hele dagen ergens anders gaat werken...
David Huisgenoot E.gaat We gaan haar missen.

zaterdag 15 januari 2011

Zeikverhaal

Ja. Nou.
U zit natuurlijk te wachten op een mega-interessant verhaal over belangwekkende gebeurtenissen hier in huis. Of anders wel op een soort hilarisch verhaal over dat andere huis.

Ok. Ik doe mijn best.
Om met het hier-ín-huis te beginnen: ik was mij suf tegenwoordig.

David heeft namelijk enige tijd geleden een wijs besluit genomen, en vindt dat hij best zonder luiers kan slapen. Lastige bijkomstigheid is alleen, dat zijn p.iemel dat kennelijk nog niet weet.
Op zich best handig, als hij met geest én lichaam dit besluit zou hebben genomen.
Dat scheelt namelijk een hoop was.
En tegenwoordig zou het bovendien ook een hoop gebroken nachten schelen.
Voorheen sliep hij namelijk gewoon door. De volgende ochtend al of niet oprecht verbaasd over een eventueel nat bed.
Maar nu - en dat heet vooruitgang, heb ik mij laten vertellen - wordt hij midden in de nacht wakker. Niet vóór de plas (zou dat eens handig zijn), maar ná de plas. In zijn bed.

Nja.
En ik weet niet wat u het liefst doet 's nachts, maar dan slaap ik.
Word ik wakker gehuild of geroepen, dan is het zaak om met m'n ogen dicht zo snel mogelijk richting kind te slaapwandelen, iets sussends te mompelen en een aai te geven. En dan weer snel in m'n eigen bed te duiken.
's Nachts is wat mij betreft niet hét moment om uitgebreid een bed te verschonen.
Dus hee, dat doe ik dan ook niet.
Nee.
Het kind zelf is helaas te slaapdronken om ook maar enigzins oog-hand-gecoördineerd zichzelf zelfstandig van een natte pyjama te ontdoen.
Dus grijp ik met m'n ogen op een kiertje wel eens mis. Met m'n handen in de kleddernatte fruts. Nogal ieuw, om met David's eigen woorden zo te zeggen.
Vervolgens mik ik wat grote handdoeken op de plaats des onheils en rolt het kind als vanzelf erachteraan. Weer terug naar Dromenland. Net als ik.

De volgende ochtend gaat de hele mikmak de was in. Zo'n 2 tot 4x per week.
Jaah de was, mensen. I'm loving it.
Dus als u zich afvraagt waar ik ben, dan ben ik vast even de was ophangen.

dinsdag 4 januari 2011

Picture this

Ja.
Foto's.
Want, oh gutteguttegut, wat kunnen ze soms leuk samen spelen.

Zo werden we getrakteerd op een poppenkastvoorstelling. Zonder poppen, want dat hoeft niet volgens David.
Dat had-ie immers zelf op school gezien.
Ondertussen gaf hij zijn ouders duidelijke regie-aanwijzingen.


En wat grote Broer doet, wil doet kleine Zus ook. 
Op haar manier: ze deed haar ogen dicht en friemelde wat met haar handen voor haar ogen.


En Zus is al groot. Zo knipt zij haar eigen teennagels.
Met een nijptang ja. Dat werkt zo lekker bij.
En met de boor nog even navijlen.

En samen zetten ze gisteravond nog even een kastje in elkaar.

Echt, hoe ouder ze worden, hoe minder je hoeft te doen als ouder.
Heerlijk.

zaterdag 1 januari 2011

Over foejek en het bed van Shaka

Foejek is wel mooi, volgens Danaë, die 'gisteravond vanuit onze dakkapel skybox rond 19 uur ademloos keek naar alle mooie pijlen die alvast de lucht in gingen. 
Maar toen ze in bed lag, dacht ze daar heel anders over. Huilend beval ze 'noe stoppe foejek' en 'foejek klaa'.
Bij iedere knal schrok ze weer wakker en begon weer te jammeren.
Inne papa bed lape, leek haar wel een goed idee.
Kennelijk zit de schrik van de shootout in Jackson Hole er nog diep in...

En zo hadden we vannacht - na eerder deze week Shaka Z. fka D* - een meisje in ons bed liggen. 
Gelukkig deed dit meisje gewoon slapen. In tegenstelling tot haar broer die blijkt te tandenknarsen.

*Shaka Zulu formerly known as David.
Shaka stortte eerder deze week nogal ongelukkig ter aarde, toen hij slaapdronken na z'n rituele avondplas struikelde over z'n vloerkleedje: met z'n tanden tegen z'n bed. 
Een hoop bloed en een dikke vette tand door z'n lip was het gevolg. Onhandige timing, als je net zelf je bed in wilt stappen.
Na veel huilen, praten en nog meer huilen, wilde hij wel bij ons in bed liggen.
En zijn zus, wakker geworden door de hysterische huilbui van z'n broer, vond het ook nodig om bij ons in bed te liggen. 
En dat past dus niet hè. 4 op een rij in één bed. Daarvoor is ons bed gewoon te klein. Of zijn de kinderen inmiddels te groot.
Na een uur lukte het Zus weer terug te leggen in haar eigen bed. Broer maakte direct van de gelegenheid gebruik en had het zich gemakkelijk gemaakt, en lag inmiddels breed uit te tandknarsen. Huisgenoot E. deerde het allemaal niet, te horen aan z'n gesnurk.
Ik koos eieren voor mij geld en verkoos de nacht door te brengen in een kamer voor mijzelf alleen. 
Shaka blijkt een heel fijn bed te hebben.