zondag 25 september 2011

Uit alle windstreken

Kijk. Het zit zo.
Ik hou natuurlijk van mail. En daarom heb ik op allerlei suffe nieuwsbrieven een abonnement, want dan krijg ik lekker veel.
Maar echte post krijgen vind ik nog veel leuker.
Helemaal als die post uit allerlei landen op de wereld komt. Met van die gekke postzegels enzo.

Nu blijkt dat ze daar wat op gevonden hebben.
Een grote online database van allemaal mensen die een kaartje in hun brievenbus heel leuk vinden.
Postcrossing heet het ook wel.
Jij stuurt een kaartje en je krijgt een kaartje van iemand anders ergens op de wereld terug.
Geen penpalls or what so ever.
Een kaartje met een leuk berichtje. Of zelfs dat niet, als je daar geen zin in hebt.
No strings attached.

Een week of wat geleden maakte ik een accountje aan en verstuurde wat kaartjes naar 'Jan en alleman' in Brazilië, Finland, Rusland en Vietnam.
En kijk nou: krijgen we zo maar post uit alle windstreken...


donderdag 22 september 2011

Van lange haren en een spannend monster

Ik heb al heeuw lange haare, pocht Danaë.
Oja, ik zie het, zegt vriendin M. die bij het ophalen van de verloofde van David even is aangeschoven aan de keukentafel waar Danaë zit te tekenen.
Jaha, maar ik heb nog wauw een luiej aan, zegt Danaë alsof er een volkomen logisch verband is tussen het hebben van lange haren en het dragen van luiers.
Oh?, doet M. verbaasd. Maar doe je dan geen plas op de wc?
Jawauw, maar dat had ik wauw pobeert en toen had ik niet een stikker keege. En ze kijkt er heel verongelijkt bij.
Ja hoor. Ik was inderdaad één keer vergeten een sticker uit te delen... Eén keertje maar. 

En wat heb jij gemaakt?, vraag ik als ze een zelf gekleide klont laat zien met oogjes erop.
Een monster, zegt ze en ze lacht er gevaarlijk bij.
Maar zonder mond, want anders vind ik het pannend. (spannend dus.)

zaterdag 17 september 2011

Een weekje achter op schema

Dat is het dus. Ik loop gewoon een week achter.
Heb wat moeite om bij de tijd te blijven.
Naja. For the record.

Z'n eerste 'boekverslag'.
Diepgaande lectuur. Over ridders die nooit bang zijn en 'over mijsje speste' in een bos.
Prachtig.
Verder braken wij in.
De storm van vorige week had één van de bouwhekken om geblazen, en dus zagen wij vorige week zondag onze kans schoon om ons eigen huis van iets nader bij te bekijken.
Meer mensen waren op dat idee gekomen, en dus spraken we leuke mede-toekomstige bewoners van achter het hek.
  



















Een week later (vandaag dus) hebben we inmiddels ook dakpannen op het tussenliggende stukje gekregen, staan de gipsblokken voor de binnenmuren hoog opgestapeld, en zijn de huizen tót ons huis uit de steigers gekomen.

De eerste huizen van de eerste fase worden sinds deze week officieel opgeleverd met 2-3 huizen per week.
En dat betekent behalve veel 'Jippie het lijkt wel echt', toch ook een soort van keuzestress bij ons.
Een kleine impressie: 
  • Badkamer: nu toch maar echt eens regelen. Maar wat voor tegels moeten we toch kiezen?
  • Muren: ook nu toch echt ook maar eens een mannetje voor regelen.
  • Vloer: what is hell's name gaan we op de vloer(verwarming en -koeling) leggen? En in wat voor kleur dan wel. Of vooral niet?
  • Keuken: hebben we al geregeld. Dat geeft rust. Toch? Of zullen we toch maar andere frontjes doen? Want dat staat zo leuk bij de nog uit te kiezen vloer. En hoe zat het ook al weer met de apparatuur? Volgens Huisgenoot past de zorgvuldig uitgekozen kookplaat niet in ons ultradunne werkblad. Dus hoe gaan we dat nou toch weer oplossen?
  • Schuur: ehmm. Schuur. Wel handig, met al die fietsen en tuinspullen. Maar eh. Waar laten we dat? Want we hebben zo ruimtelijk joh de inpandige berging bij de woonkamer laten trekken. Juist. Toch maar even een schuur regelen. En liefst voor de helft van het geld dat een aparte schuur via de bouwer zou hebben gekost.
Nu ja. Apart from alle 'bouwstress' aten we vorige week totally zen sushi.
Mét de kinderen, in plaats van een intiem diner-voor-twee als de kinderen al op bed liggen.
Het was een verdeeld succes.
De stokjes vonden ze briljant, de sushi wat minder.
Jammer. Hoewel: zo is er meer voor ons.

donderdag 8 september 2011

Betrapt

Zijn dit Kittiekits bananen?, vraagt David, terwijl hij zijn banaan-met-sticker aan een nadere inspectie onderwerpt.
Huh?, doe ik.
Ja. Kittiekits, legt hij uit. En hij zet zijn ik-leg-het-wel-even-uit-stem op.
Van de reclame op tv.
En dan moeten er ook stickers bij zijn.
Want dan kun je er een prinses ofzo van maken.


Kittiekits bananen. Of C.hiquita bananen. Jawel.
Maar de promo-stickers heb ik, sneaky als ik ben, direct samen met de plastic verpakking in de vuilnisbak gemieterd.

maandag 5 september 2011

Van 'af'en 'bijna af'

Het is af!
En dat nog voordat de begunstigde in kwestie zelf oud genoeg is om kinderen te krijgen.
Stiekem ben ik er best trots op, dat ik deze missie heb 'volbracht'.
Ik zeg u, the spell has been broken.
Kijk, streepjes, met een randje eraan. Ruim 70 bij 55 cm, in 3 weken tijd.
Gemaakt naar een voorbeeld bij haar.
Katoen gekocht bij de Pippo-winkel (bizarre winkel trouwens, maar dat terzijde), en gehaakt met haaknaald 3,5.

En wat nu toch te haken?
In de nabije omgeving zijn geen baby's in het vooruitzicht (althans, niet dat ik weet natuurlijk).
Misschien iets priegeligers proberen? Een bloemetje ofzo, voor aan een speldje in heur haar?
Maar eigenlijk vind ik vooral het afhechten heel ingewikkeld. Hoe doe je dat eigenlijk? Tips, anyone?
Een dekentje is dan lekker makkelijk: gewoon rechtoe-rechtaan en de draadjes meehaken met de nieuwe kleur (thanks for the tip, mam ;-). Maar kleine friemeldingen met friemeldraadjes? Of mag je gewoon knoopjes in al die losse draadjes leggen?
Hoe meer ik rondsurf, hoe meer leuke dingen ik tegen kom.
Of gewoon toch beginnen aan een nóg groter project. Een lekker dekentje voor op de bank.
Kweettniet, kweettniet.

De bouwvak is voorbij, dus aan het huis wordt ook weer gestaag gebouwd.
We hebben sinds een week ramen met glas op de bovenste verdiepingen.
En de huizen uit de 1e fase zijn al bijna oplever-klaar.
Het gaat al op een echte straat lijken...

 Nu ons huidige huis nog 'even' verkopen...