maandag 27 februari 2012

Van een conversatie die te leuk was om te vergeten

Tjee. Druk hoor.
Vind ik dan hè.

Werken. Her en der wat ziekige kinderen.
Zelf een fikse verkoudheid verwerken.
Overstappen naar en wennen aan een nieuw kinderdagverblijf. Wat ze 'pannend' vond, maar waar ze het heel erg naar haar zin blijkt te hebben.
Af en toe nog een beetje klussen in huis. Het is bijvoorbeeld wel prettig om een echte lamp boven de eettafel te hebben, in plaats van zo'n sfeer-dodend verhuispeertje.
Of wat dacht u van gordijnen. Ook heel fijn om te hebben.
En ondertussen ook nog even werken aan de bouw van nr3.
Voor wie Huisgenoot en ik overigens nog steeds geen enkele naam weten. Heel dom van ons om bij de eerste twee alle (volgens ons) leuke namen te verwerken. Het voorstel van Danaë om 'm Lugo te noemen, gaat het waarschijnlijk niet halen op het potentiële-namen-lijstje. Suggesties, iemand?
Ahwel. Ik word er bij tijd en wijle een klein beetje moe van.

Enniewee.
Deze conversatie was te leuk om te vergeten:
Wij rijden langs een sloot waar een mevrouw zichtbaar moeite heeft om haar aangelijnde hond mee te krijgen. Hij wil richting sloot, en zij wil duidelijk de andere kant op.
Hee kijk, zegt Danaë. Die hond wil zwemmen.
Oh, zeg ik. Dat kan toch niet? Hij heeft toch geen zwembroek aan?
Hahaha, giert Danaë het uit. Dat hoeft toch helemaal niet? Want hij heeft toch geen blootje?
Een hond heeft een zachtje.

vrijdag 10 februari 2012

En vandaag...

mag u een kijkje nemen in mijn buik.


Al bijna 13 weken onderweg.
Alive 'n lounging met een duimpje in de mond.
Wij zijn blij!

vrijdag 3 februari 2012

Zo. Daar zijn we weer.

Kreeg ik 'zo maar' een huis voor mijn verjaardag. Tismijwatzeg.
Ik vrees dat Huisgenoot de rest van zijn leven dit kado niet meer zal overtreffen, maar als ik eerlijk ben: volgend jaar neem ik graag genoegen met een mooie ketting.
Word ik een stuk minder moe van.

Voorlopig De komende 30 jaar zitten we hier goed, maar nog wel een Gouden Verhuistip voor u:
Huur twee beroepsverhuizers met grote auto voor een paar uur en laat die al je zware dingen als wasmachines, banken, kasten en nog veel meer zooi-waarvan-je-dacht-dat-je-het-uit-elkaar-moest-halen-omdat-het-anders-niet-door-het-trapgat-kan in één keer in de verhuisauto zetten en keurig netjes op z'n plekje in je nieuwe huis zetten.
Dan hoef je zelf de volgende dag met lieve broers, schoonzus-to-be en schoonpapa* alleen 'nog maar' de verhuisdozen en kleine meubels in de gehuurde verhuisauto te duwen.
Heerlijk!

En nu?
Nu zitten we daar.
David heeft zijn eerste schoolweek op zijn nieuwe school achter de rug. Zowel voor hem als voor mij wennen.
Hij aan de nieuwe juf, kinderen en de anders-dan-de-oude-school-lesmethode.
En ik aan het feit dat school op woensdag en vrijdag niet om 12 uur, maar om 12.30 uitgaat. Stond ik daar woensdag een half uur in de vrieskou te bibberen samen met Danaë. Naja. Nog altijd beter dan andersom.

Oh. U wilt foto's.
Nou vooruit. Een beetje dan.
Vooral de laatste is om de verhuisdozentroep-waarvoor-we-nu-nog-te-lam-zijn-om-uit-te-pakken heen gefotografeerd.

Maar hé, who cares.
We zijn óver.
Het oude huis is overgedragen aan de nieuwe eigenaars.
We hebben weer internet.
En we hoeven voorlopig nergens anders heen.

* Dankt allen nogmaals voor het verjaarskado in natura.


Tip van de dag: huur een verhuizer voor een paar uur...
...want dan kan die schuifdeur van de klerenkast wél in 1x mee!

Dan hou je zelf nog een hoop dozen over...
...maar die laat het Familie-Verhuis-team de volgende dag moeiteloos in de vrachtauto verdwijnen...

...zodat je zelf alleen nog feestelijk wat lampen in elkaar hoeft te zetten.
En dan ziet het er na 2 weken ongeveer zo uit.