Vind ik dan hè.
Werken. Her en der wat ziekige kinderen.
Zelf een fikse verkoudheid verwerken.
Overstappen naar en wennen aan een nieuw kinderdagverblijf. Wat ze 'pannend' vond, maar waar ze het heel erg naar haar zin blijkt te hebben.
Af en toe nog een beetje klussen in huis. Het is bijvoorbeeld wel prettig om een echte lamp boven de eettafel te hebben, in plaats van zo'n sfeer-dodend verhuispeertje.
Of wat dacht u van gordijnen. Ook heel fijn om te hebben.
En ondertussen ook nog even werken aan de bouw van nr3.
Voor wie Huisgenoot en ik overigens nog steeds geen enkele naam weten. Heel dom van ons om bij de eerste twee alle (volgens ons) leuke namen te verwerken. Het voorstel van Danaë om 'm Lugo te noemen, gaat het
Ahwel. Ik word er bij tijd en wijle een klein beetje moe van.
Enniewee.
Deze conversatie was te leuk om te vergeten:
Wij rijden langs een sloot waar een mevrouw zichtbaar moeite heeft om haar aangelijnde hond mee te krijgen. Hij wil richting sloot, en zij wil duidelijk de andere kant op.
Hee kijk, zegt Danaë. Die hond wil zwemmen.
Oh, zeg ik. Dat kan toch niet? Hij heeft toch geen zwembroek aan?
Hahaha, giert Danaë het uit. Dat hoeft toch helemaal niet? Want hij heeft toch geen blootje?
Een hond heeft een zachtje.