zondag 25 november 2012

Dino Floris

Floris heeft een nieuw geluidje ontdekt...
Matching met z'n t-shirt, heel stoer.


woensdag 21 november 2012

Bijna 3 maanden alweer

En, hoe is het eigenlijk met de jongste kabouter?
Zeer goed, mogen we wel stellen.
En zeer groot inmiddels. Althans, dat vinden we zelf dan.
Sommige voorbijgangers die (al dan niet ietwat dwingend door David of Danaë geattendeerd op de inhoud) in de wagen koekeloeren, roepen nog 'Aaaah, wat schattig, nog zó klein...' Maar dat duurt vast zo lang niet meer...


Alweer bijna 3 maanden... Praten kan hij nog niet uiteraard, maar hij kan wel heel gezellig kletsen, schaterlachen en hij is een kei in 'opdrukken'.
Maatje 62 past precies en we werken vandaag of morgen de laatste luiers maatje 2 er door heen. Sinds kort is hij van 6 flessen op een dag naar 5 gegaan zodat meneer wat langer kan slapen tussen z'n voedingen.
Uitslapen kan hij ook, net als z'n grote broer en zus: soms tot half 9 's ochtends. En dat is in het weekend natuurlijk een groot kado!

Broer en zus zijn dol op hem. Vooral David verandert in een 'soft pakje boter' als Floris ziet. "Oh, Florissie, halloooo...." Maakt niet uit wat David doet (zwaaien, gekke bekken trekken, koeren, kraaien etc.), zo'n beetje alles tovert een dikke lach op Floris gezicht.

woensdag 14 november 2012

Van een croissant, Alladin en een veiligheidsbeeld

"Hé kijk," zegt Danaë verrukt als ze de tuin in kijkt.
"Een croissant".
We wonen dan wel in een nieuwbouwwijk mensen, maar wát een natuur om ons heen. Hele fazantenfamilies banjeren door onze tuin, in de lente kuddes schapen met hun lammetjes op het nog onbebouwde weiland achter ons huis, waar ook hazen hun legers hebben gebouwd. Echt, we hebben nog nooit zo 'landelijk' gewoond. Nu nog het geruis van de snelweg negeren als we buiten zitten.

"Ik geloof niet in God hoor mam", meldt David terloops bij het naar bed gaan.
Hij zit op een christelijke school, en dan heb je af en toe gesprekken over de wat meer 'diepere zaken des levens'. Ik zeg dat dat prima is, en dat hij zelf mag weten of en zo ja, in wie/wat hij gelooft.
"Ja," beaamt hij. "En ik geloof ook niet in Allahdin".

"Hé, wat leuk, kijk eens mam," zegt David terwijl hij naar de film The Wild kijkt. "In deze film is ook het Veiligheidsbeeld dat in New York staat."

zaterdag 10 november 2012

Beetje vroeg


Ja... U ziet het goed...
*hele diepe zucht*

De Sintstress heeft hier sinds afgelopen dinsdag definitief toegeslagen.
Toen kwam David thuis met het verhaal dat een klasgenootje "zo maar zonder zingen echt waar" in haar schoen de volgende ochtend een chocoladeletter had gevonden. "Dat deden de verkenningspieten mam. Want die hebben gewoon de snelle boot genomen..."

En dus stond vooral broer, maar ook zus, dinsdagavond op de mat bij de voordeur keihard te zingen door de brievenbus. In de hoop op een goede vangst in hun schoen. Die natuurlijk gewoon leeg bleef, want deze Sint is wel goed maar niet gek.