Zo. Heb ik de afgelopen maanden eens even heerlijk onder de steen van ontkenning gelegen.
Maar het schijnt dat ik toch echt een baan heb.
Kortom: welcome back to the real world.
Er waren best wat hoogtepunten afgelopen weken.
Zo was daar de eerste zwemles. Van Danaë.
Dat betekent dat Huisgenoot de twijfelachtige eer heeft om tegenwoordig op zaterdag 2x per dag op en neer naar het zwembad te gaan. Broer en zus zijn namelijk uiteraard niet op dezelfde tijd ingedeeld.
Nee zeg, stel je voor zeg. Dan moet ze bij het zwembad opeens gaan nadenken over logistiek en organisatie. En dat is natuurlijk niet hun core-business.
Nee. Dat is zwemmen-leren. Schijnt. Al schiet dat bij David nog niet erg op. Maar dat kan ook aan het ventje zelf liggen. Want hij is, zo zegt hij zelf, bang om te verdrinken. En dus zwemt hij koppig nog steeds met 2 bandjes om iedere arm.
Afijn. Ander hoogtepunt.
David is over naar groep 4.
Nu al ja. Kan ook niet anders eigenlijk, als je na de zomer start in groep 3-en-een-half. Dan houdt de groep 3 lesstof natuurlijk een keertje op.
Groep 4 dus. En hij vindt het prachtig. Krijgt de ene na de andere verdiepingsstof en verrijkingsstof aangeboden en heeft alles voor de pauze af. Ik heb bewondering voor z´n juffen die alle trucs uit de kast halen om de werkhonger van die jongen te stillen.
Hij deed de afgelopen weken de ene Cito-toets na de andere, zowel voor groep 3 als voor groep 4. Hartstikke leuk, vond hij. "En helemaal niet moeilijk mam". We zijn benieuwd naar de oudergesprekken om te horen wat daar is uitgekomen.
En Floris is sinds anderhalve week een kinderdagverblijf-kind.
Heerlijk vindt hij het. De hele dag gratis entertainment met al die kindertjes om 'm heen. Wennen hoefde eigenlijk niet. Zijn moeder daarentegen wel. Drie dagen in de week werken en een huishouden organiseren. Dat kost even tijd voordat dat weer in evenwicht is.