Een doordeweekse ochtend. Spitsuur as usual.
Tussen het tandenpoetsen en tassen inpakken door, stuiteren de jongens om elkaar heen.
Piew, piew, piew, roepen ze, terwijl ze theatraal ter aarde storten en daarna de achtervolging weer inzetten.
'Heeft iedereen z'n tas ingepakt? Heb je je gymtas?', probeer ik tussendoor te zorgen dat niemand zonder gymspullen, brooddoosjes en drinkjes op school belandt.
Het maakt niet veel indruk. De vijand is vele malen belangrijker.
'Jongens, jassen aan. Schoenen aan. We gaan zo', dring ik aan.
'Piew, piew, jij bent af met mij slaat', roept Floris tegen David, terwijl hij zijn denkbeeldige zwaard trekt.
David werpt zich luid kermend op de grond.
'Whahahaaa, ik ben een draaak', gromt Floris terwijl hij zich op z'n slachtoffer werpt.
'Jongens. Jassen aan. Nu. We gaan. Daaag', roep ik bij de voordeur.
'Oh,' roept een vrolijk peuterstemmetje vanuit de woonkamer. 'Sorrrie mama. Sorrrie voor het spelen'.
En hij dendert samen met z'n grote broer de deur uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten