Met zijn blonde krullenkoppie, pretoogjes en guitige blik windt hij mensen moeiteloos om z'n vinger. Of weet ze te paaien voor z'n zelf bedachte spel. Ook op een drukke zaterdagmiddag wanneer we nog even een vergeten boodschap halen in de Albert Heijn. Terwijl ik sta te dubben welke salade ik zal meenemen, blijkt meneer te oefenen voor zijn latere beroep. Of hij wordt Brandweer. In een graafmachine. En met een zwaard. Het kan nog alle kanten op.
Hij verspert een nietsvermoedende winkelende mevrouw in het gangpad de weg.
'Stop', sommeert hij haar. Ze blijkt ook nog eens in een telefoongesprek verwikkeld. Ze kijkt met een half oog naar Floris, en probeert hem linksom al pratend te omzeilen.
'Stop. Ik ben Poolietie!, zegt hij nog een keer, nu nog stelliger terwijl hij met z'n hand het stop-gebaar maakt. Ondertussen lonken z'n pretoogjes. En hij doet meteen een paar zijstappen in de richting waarlangs de mevrouw hem wil passeren zodat ze wel rechtsom om hem heen moet gaan.
Glunderend roept hij, terwijl hij soepel met haar mee naar rechts beweegt, 'Ahaaa, jij moet in de gevange-is'.
Er ontstaat een links-rechts-links 'schijnbewegingsdans' tussen Floris en de mevrouw die nu haar gesprek heeft onderbroken. Uiteindelijk weet ze hem met een dikke glimlach te passeren. 'Jij heb gewonnen', roept hij haar joviaal achterna.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten